11 april is achter de rug en hier het verslag van ontmoetingen.
Niet alles is relevant voor sommige van jullie, maar dat kun je dan overslaan of vergeten.
08:00
Jeroen met de laatste ontwikkelingen rond Muchu School.
Door recente economische ontwikkelingen is de community shop niet meer nodig.
We hebben Wilde Ganzen voorgesteld om het vrijgekomen budget te besteden aan extra stevige constructie die wat duurder uitvalt en steun aan de Thehe School, die we wel ooit bespraken maar nooit budgetteerden. We wachten antwoord Wilde Ganzen af.
09:00
Pepijn Trapman, directeur ICCO en honorair consul van Nederland. We bespraken de samenwerking tussen grote en kleine organisaties. Hij stelde voor elkaar over en weer serieus te nemen en te ondersteunen. Een eerste initiatief van zijn kant was het aanbieden van hulp bij het verwerven van steun bij EU en ministeries door zaken te formuleren binnen de nu geldende Sustainable Development Goals. Jullie begrijpen dat ik hier hulp nodig heb, het is niet mijn jargon.
13:00
Aruna Uprety van RHEST. Zij werkte in der tijd met ons via SNV. Contact ging verloren. Ze werkt nu o.a. met Stichting Vrouwen voor Vrouwen. Ik heb beloofd bij terugkomst contact te leggen. Zij heeft o.a. veel onderzoek gedaan naar de Chhaupadi Tradition [sluit aan bij 100% meisjes naar school] Er is een boekje over. De pdf zal ik doorsturen [zodra ik thuis ben] aan wie interesse heeft. Direct resultaat was een boekje dat Jeroen gratis aan alle meisjes kan geven in Baglung over persoonlijke hygiene. Morgen bezoek ik hun kantoor en krijg meer literatuur mee.
18:00
Shiv [STWF] Afgesproken dat we terugkeren naar de basis, zijnde hulp aan individuele studenten. De geldstroom voor de Medical School moet in de toekomst anders. Shiv komt in problemen met de overheid omdat het ver buiten de doelstelling van STWF ligt.
19:00
Willem Grimminck van One to Watch. Willem excuseerde zich voor de botte afwijzing van zijn collega in Nederland en wil heel graag een bijdrage leveren op 15 september. Hij levert nog details over de spreker.
Tot zover deze dag, morgen verder.
Vandaag begon de dag om 11 uur met Manoj Gautam van The Jane Goodall Institute Nepal. Een goed gesprek over de combinatie van Nature conservation, high end tourism, scholing en economische opbouw. Waar dit verder toe zal leiden weet ik nog niet, maar zeker input tot verder denken. In ieder geval wordt, ook na de gesprekken van gisteren met Pepijn Trapman en Willem Grimmink, steeds duidelijker dat we toegroeien naar sociaal ondernemen en dat daarin stichtingen en organisaties als de onze, een belangrijke rol kunnen spellen.
13:30
Jeroen wisselt af met Manoj. Ik krijg inzicht in de procedure van de SWC, waar overigens Aruna Uprety gisteren over opmerkte dat Jeroen het wonderlijk snel voor elkaar heeft gekregen. Dit terwijl wij vonden dat het allemaal erg lang duurde.
15:30
EBMF geeft inzage in de lopende projecten in Makwanpur. De bouwfase is afgerond. Nu volgt nog training van docenten etc. EBMF heeft ook naamsverandering gevraagd en zal Child Rescue Nepal gaan heten. We bespreken lopende zaken en mogelijke toekomstige projecten. Ik geef aan dat wij tijd nodig hebben voor fondswerving en dat zij ons ruim vooruit moeten informeren. Verder spreken we over de verandering in communicatie [internet, twitter etc.] Zij zullen ons van aansprekend beeldmateriaal voorzien.
17:30
Na hun vertrek spreek ik verder met Jeroen over de info van EBMF. Het lijkt erop dat SWC ondergebracht gaat worden onder het ministerie van Sociale Zaken & Welzijn of Financiën. We vrezen weer veel extra in te vullen papier. Aan de andere kant is er ook een beweging om INGO's en NGO's meer ruimte te geven en de verplichte regionale binding los te laten.
Tot zover. Morgen om 5 uur op voor veldbezoek aan Shree Kalika in Nawalparasi. 6 uur heen en 6 uur terug in een jeep. We mogen er maar kort verblijven, want er is een splintergroepering Maoïsten [Biplap genaamd naar leider Netra Bikram Chand] die het onze bouwers moeilijk maakt.
Het is nu dag 3 en ik heb over het hoofd gezien dat het de 13de is.
Nu, de dag begon warrig. Hotel vergat wake up call en toen stond Jeroen om 05:20 op de deur te kloppen. Haasten om die tijd is niet ideaal.
We namen een jeep naar Nawalperasi en kozen de High Way die zuidelijk van de weg naar Pokhara loopt. Het enige High aan deze weg, is de kans High van dieseldamp te worden. Worstelend langs ongelukken en overige opstoppingen deden we er 6 uur over om de in aanbouw zijnde Shree Kalika School te bereiken. En inderdaad de school was in aanbouw en er werd nu gewerkt aan het toiletgebouw. Hij had af moeten zijn voor de start van het schooljaar, komende maandag.
Helaas heeft een splintergroepering van de maoïsten de boel flink verpest. Ze bedreigen de aannemer en de werkers. Jeroen probeert nu af te spreken dat ze een 'donatie' krijgen als de school voltooid is. Ik heb voorgesteld om twee maoïsten aan te stellen als bewakers.
Overheid en politie zijn ingelicht, maar doen voorlopig niets.
Er kwam een dikke vent op een motor, het terrein op rijden. Het werd een partijtje 'elkaar aan staren'. Hij was een lokale maoïst.
Ik heb wat rondgelopen, foto's gemaakt en we zijn vertrokken.
Schuin voor de school stand een nieuwe stoepa. Hoewel ik dit niet het meest relevante onderdeel van de school vind, werd mij verzekerd, dat de maoïsten hier respect voor hebben. De bouw neemt nog drie maanden. In de tussentijd gaat het onderwijs door in delen van het oude gebouw dat is opgelapt voor het oog. Echter veilig is het niet.
De terugreis was slechts 5,5 uur, uiteraard met opstoppingen, ongelukken etc. Om alles op te vrolijken is er onweer en regen. Laten we zeggen, goed tegen het stof.
Zo dadelijk komt Linda Ris en praten we over Volunteer Society Nepal.
Morgen staat Sankhu op het programma en bericht ik verder.
Gisteren eindigde de dag met Linda Ris van Volunteer Society Nepal. Een goede uitwisseling van ideeën en ervaringen tussen iemand die hier al lang komt [ik dus] en iemand die hier lang verblijft [5 maanden per jaar]. Ik begreep van Linda dat Cas ook kennis had gemaakt met de jonge garde Nederlanders in Nepal. Weer werelden om te verbinden.
Donderdag ontmoet ik Jimi Oostrum, een Nederlander die hier zit en veel met onderwijs te maken heeft. [deze kwam niet opdagen en gaf geen bericht van verhindering]
Vandaag was Sankhu dag. Wie Facebook heeft kan de foto's zien.
Voorzitter Madan Shrestha van Friends Of Sankhu [FOS] stond om 9 uur met de Mahindra jeep voor en heeft mij vanaf het Summit Hotel tot in Sankhu flink door elkaar geschud. De bouwmaterialen liggen er, maar de weg is een verzameling kuilen en gaten. In Sankhu werd mij duidelijk dat de VNN hier al jaren steun verleent voor de restauratie van tempels. Ik heb er diverse bezocht. Natuurlijk eerst de zojuist gerestaureerde tempel van Ganesh, maar ook verder in het centrum een plein met tempeltjes en daarna de bergen in naar, volgens Madan, de oudste Hindoe Boeddhistische tempel van Nepal. Hier werd nieuwjaar gevierd met offers en kaarsjes. Echter de tempel had flink schade opgelopen van de aardbeving. Een gedenkplak ter ere van de eerdere restauratie door de VNN, lag flink onder het puin. Veel scheuren, veel stalen pijpen om het bij elkaar te houden. Ook de plaats zelf heeft veel schade en Madan nam mij mee naar de trieste puinhopen van zijn huis. Hij woont nu in een huurhuis in Kathmandu.
Het is wel wennen aan het soort projecten waar VNN kennelijk sterk in was, namelijk sociaal-culturele restauraties.
Ik de tempel op de berg, mocht ik de vier beelden zien die elk jaar in processie de berg af worden gedragen en op een platform naast de Ganesh tempel tentoongesteld worden. Dit is voor een speciaal Newar festival.
Mandan wist nog te vertellen dat het grootste beeld een kopie was, omdat het echte beeld van de god niet mag worden aangeraakt. Het is van goud en edelstenen en weegt een ton. Het wordt bewaard in een afgesloten deel van de tempel. Maar, zelfs de kopie vergt 60 dragers om het de berg af te krijgen.
Na 29 jaar Nepal bezoeken, wordt mij nu pas duidelijk dat religie volstrekt geïntegreerd is in het dagelijks leven. Eerst de stoepa die de maoïsten op afstand houdt en nu de tempels in Sankhu. Hoewel wij nooit naar de inwijding van projecten gaan uit de overtuiging dat dit onderdeel is van het eigen maken van het project door de bevolking, kom ik wel erg laat tot dit inzicht.
Dag 5 gebeurt er niets, dan komt iedereen bij van de feesten van de afgelopen twee dagen. Dag 6 horen jullie wel weer van mij. Een bezoek aan het kantoor van RHEST en aan SWC staan op het programma.
Over dag 5 is weinig te zeggen. De gag na nieuwjaar was iedereen aan het bijkomen van het feesten.
Dag 6 begon om 08:15. Ik werd opgehaald door RHEST en had een goede ontmoeting met Aruna Uprety. RHEST heeft diverse goede boeken uitgegeven en brochures voor gebruik op scholen over gezonde voeding. Ik neem de exemplaren niet mee, want geen van ons leest het Nepalese schrift. Echter Jeroen kan net zoveel boeken krijgen als hij nodig heeft voor scholen en er zijn boeken voor gezondheidswerkers en vroedvrouwen. Kortom, een aanwinst voor onze projecten.
Daarna was er een ontmoeting met Rikke van der Veen en Bas de Nijs van Maya Universe Academy Netherlands. Jeroen sloot aan. Goed om jonge Nederlanders te ontmoeten die actief werken in Nepal. We zien elkaar zeker op 15 september.
Daarna was er het bezoek aan de Social Welfare Council. KB Rana Magar en zijn deputy Shalic Ram Sharma zouden erbij zijn, maar hun vlucht uit Pokhara had uren vertraging. Dus Jeroen en ik, voortvarend naar binnen bij de hoogste baas, Member Secretary Rajendra Kumar Paudel. Hij nam anderhalf uur de tijd voor ons en het gesprek was positief. Jeroen is goed ingevoerd in deze organisatie. Helaas is de macht om constructieve verbeteringen aan te brengen, de heer Paudel niet gegeven. Morgen zien we de minister.
Daarna naar het Summit waar we KB en zijn deputy ontmoeten [foto's op facebook].
Extension of Dinning Hall and Furniture of Dhaulagiri Deaf Secondary School is voltooid, evenals Construction of 2nd Floor Ramrekha Lower Secondary School. Sjoerd heeft erop aangedrongen dat ze niet de hoogte in moesten, maar hou een Nepalees maar eens tegen als hij ergens een verdieping op kan zetten. Echter nu is er wel een oprit nodig naar de 2de verdieping [die met geld uit Tjechië is gefinancierd, omdat er leerlingen met rolstoelen zijn toegelaten. De verder discussie ging vooral over toekomstige projecten, maar daar komen we in een toekomstige vergadering wel over te spreken.
Vandaag begon de dag met vertrek uit Summit Hotel om 07:45 op weg naar Yak & Yeti hotel om de presentatie rond de 'call for proposals' van de Europese Unie aan te horen. De laatste dagen werden we gewaarschuwd dat er zo veel belangstelling was, dat je er vroeg bij moest zijn. Jeroen en ik zaten al om 8 uur op de eerste rij. Inschrijven kon nog niet, maar er kwam een meisje langs met een lijst in de overigens lege zaal. Om 9 uur begon de presentatie en er zaten zeker 150 man/vrouw.
De presentatie was tenenkrommend. Powerpoint met veel tekst en presentatoren die met de rug naar de zaal stonden [2 van de 3] en voorlazen wat we morgen per email zullen ontvangen.
Er was een spreker [waarschijnlijk Belg] die een beetje te volgen was, een Nepalees die onverstaanbaar was en waarschijnlijk een meisje uit Spanje, die moeizaam voorlas wat er geprojecteerd werd.
Inhoudelijk hebben we er niets aan, want de criteria en de tijdsdruk zijn zo geregeld, dat alleen organisaties met professionele proposal-invullers een kans maken.
Dan kiezen ze in eerste aanleg driemaal zoveel proposals als ze willen honoreren [qua budget] en moet je een uitgebreid verhaal indienen. Dan heb je kans van 1 op 3 dat je iets krijgt. Naar mijn mening doorgestoken kaart.
De middag brachten we door bij de minister van Woman, Children en Senior Citizen, mevrouw Tham Maya Thapa.
Net als gisteren bij SWC, wilden we kijken of we procedures konden bekorten en versnellen. KB Rana Magar was er om te vertalen. De minister spreekt alleen Nepali.
Het was een positieve ontmoeting en zij heeft beloofd ons te helpen als we vastlopen. Een belletje en zij tekent de papieren die we nodig hebben.
Wel vroeg ze of Nederlandse stichtingen niet liever het geld direct aan de regering wilden overmaken.
Ik heb uitgelegd dat er hier sprake is van particulier initiatief en dat wij met INGO's en NGO's werken.
De boodschap werd aanvaard.
Daarna vroeg ik de minister naar haar voorkeur voor samenwerking. Zij gaf de voorkeur aan INGO’s vanwege de transparantie en de accountability.
Er werd versnelling van procedures toegezegd en mogelijk uitbreiding van de regio’s waarin wij mogen werken.
De krant van vandaag kwam ter sprake, waarin stond dat lokale NGO's zo'n 48 miljoen rupies achterover hadden gedrukt. [een kleine 400.000 euro], Er zijn 40.000 lokale NGO’s, dus per stuk valt het mee. Alleen wie er deugt en wie niet kunnen we niet zeggen. Ook de minister tast in het duister. Nu ja, de dag ervoor melde de krant dat het ministerie van binnenlandse zaken 26 miljoen dollar kwijt was. Er was geen verklaren voor het vermiste bedrag.
Na nog wat napraten met Jeroen, werd ik uitgenodigd door Robin en Wendy Marston, die aandacht vroegen voor slachtoffers van brandwonden. [BVS-Nepal = Burns Violence Survivors Nepal]
Morgen zien we weer verder. Er is een ban [staking] aangekondigd door de maoïstische splintergroep, die volgens de regering terroristen zijn, maar genoeg aanhang hebben om openbaar vervoer en scholen te sluiten.
Vandaag vooral met Jeroen gesproken en via Skype met Mike Love [voorzitter Nepal Trust UK]. Er zit flink voortgang in de projecten.
In Daulagiri is alles af [Ramreka school en kantine voor de Deaf School].
In Makwanpur is ook alles af. Dit project, of liever vele kleintjes, was met Child Rescue Nepal. Vandaag de laatste cheque overhandigd.
Over Shree Kalika in Nawalparasi vertelde ik al, oponthoud door Biplab, een splintergroep van de maoïsten.
In Humla is Baglung op een haartje na gereed. Van de drie moeder-kind klinieken, zit er op een al het dak, zijn ze bij de tweede klaar met de muren en ligt de fundering van nummer 3.
Muchu School is net aan het starten. Er moet nog wat geschreven en gestempeld worden.
Met Mike gesproken over 15 september. Hij stuurt een lijst met mensen uit de UK die hij graag uitgenodigd wil zien.
Jeroen komt waarschijnlijk over en de Nederlandse partner van RHEST, vrouwen voor vrouwen, zal vast van de partij zijn.
Er is veel belangstelling voor de International Nepal Association in Nepal, dus dit wordt ook een serieuze club. KB Rana Magar zal mij in contact brengen met een groep uit Luxemburg en er is een mogelijk contact met Duitsland.
De afspraak met Jimi Oostrum ging mis, hij kwam niet opdagen. Al met al een nuttig bezoek met veel praten en mogelijk wel wat wol.
Morgen 07:00 komt Shiv me ophalen voor de vliegreis naar huis.
Krijn de Best
Voorzitter Stichting Nepal/VNN * NFN * INA
